«اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اَمیراَلمومِنین»

بغضی‌ میان‌ِ‌غربت‌ِ شب بی‌صدا شکست

دل در هجـوم غصّـه‌ی بی‌انتهـا شکست

تصویرِ مَـه، فتـاده به آغـوشِ سـردِ آب

اعمـاقِ چـاه، از غـمِ او در خفـا شکست

روشن شده، زِ نورِ رخش هر شبِ سیاه

مهتاب، در تلاطـم جـور و جفـا شکست

هر بار، با نگــاهِ غریبـانـه اش چه تلـخ

آهـی میـانِ سینــه‌ی هـر آشنــا شکست

در کوچـه هـای کوفـه، بلنـدای قامتش

بـا مردمـانِ تیـره‌ دلِ بـی‌ وفـا شکست

غافل چه دیر،، زاده‌ی ملجم رسیده‌ای!

پیش از تو قاتلی رمق مرتضیٰ شکست

دیـر آمدی کنون که فتاده به سجده گاه

داغِ رخـی کبـود، شَـهِ لافتـیٰ شکسـت

پیش از تو آتشی به درِ خانه‌اش رسید

هر بار با صدای دری، بی صـدا شکست

اینک که خون چکد، زِ محاسن به روی او

تسبیحِ عشق، پاره شد و مهره‌ها شکست

آغشته شد به زهر و سَرِ آسمان شکافت

در بینِ سجده، حرمت سجّاده را شکست

محرابِ‌اوست‌‌عرش، و به‌‌دورش‌ فرشته‌ها

دیگر مپـرس، بـالِ ملائـک چـرا شکست؟

آورده شیـر، بهــرِ پـدر کـودکـی یتیـم

اما زمانـه تیـره شد و کاسه‌هـا شکست

آشفتـه گشتـه عـالـمِ امکـان، بـدون او

غـم در سکوتِ سردِ نسیمِ صبا شکست...

🖊 طهورا قائمی امیری

❁••❁✧═┅ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج┅═✧❁••❁

✧═┅1402/01/23┅═✧

«اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اَمیراَلمومِنین»

باران به مهرِ عمقِ نگاهش اسیر شد
لبخندِ مرتضی، به جهان بی نظیر شد

ما را دلی گدای دمی لطفِ کوی اوست
آری گدای خانه ی حیدر، امیر شد

مولای ما شهیدِ سحرگاهِ کوفه است
از رفتنش بهارِ زمین، چون کویر شد 

در هر طلوع، نورِ رخش، روشنی دمید
خورشید هم زِ دوری چشمش، فقیر شد

آن لحظه ای که فرقِ سرِ آسمان شکافت
محراب، از چشیدنِ خونش چه سیر شد

عمری زِ هجر فاطمه اش غرق ماتم و
سجاده اش برای رسیدن مسیر شد

بابای مهربانِ یتیمانِ کوفه بود
شرمنده از نگاهِ پدر ظرف شیر شد

در آرزوی گوشه ی آغوشِ مرتضی
ماندست عالمی و دگر باره دیر شد

تنهاترین غریبِ عزادارِ روی ماه
هر دیده ات دو چشمِ علی را نظیر شد

تا لحظه ای که باز بباری بر این جهان
باران به مهرِ عمقِ نگاهت اسیر شد

 

🖊 طهورا قائمي اميری

 

❁••❁✧═┅ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج┅═✧❁••❁

✧═┅1401/02/03 ┅═✧